Czy Isaac Newton wierzył w Boga?
Dokumenty, które pozostały po Isaacu Newtonie są dowodem na to, że rozważał on również kwestie duchowe. Podczas tworzenia swoich przełomowych teorii zawsze brał pod uwagę ten drugi aspekt rzeczywistości. Często mówił o Bogu i jego roli w prawach fizyki. Gorliwość jego wiary można uznać wręcz za porażającą. Był on do tego stopnia oddany swojej idei, że lekturze Biblii oraz badaniom Pisma Świętego poświęcał ogromne ilości czasu, porównywalne (niektórzy twierdzą, że większe) do tych, jakie przeznaczał na zagłębianie pozostałych dziedzin nauki. Publicznie przyznawał wiarę w prawdziwość Biblii.
Głęboka wiara Isaaca Newtona wiązała się z równie silnym szacunkiem do Boga, który Newton okazywał w bardzo unikatowy sposób. Za każdym razem, gdy w jego towarzystwie padało samo słowo Bóg, naukowiec zdejmował okrycie głowy. Kiedy pytano go, dlaczego w ten sposób się zachowuje, odpowiadał „Korzę się głęboko przed Tym, który takie mądre prawa nadał wszechświatowi”. Fakt, że naukowiec odkrył te „mądre prawa”, wzmacniało jedynie jego postawę pełną podziwu dla spójności oraz geniuszu ich stwórcy. Sam przestrzegał też przed wykorzystywaniem odkrytych przez siebie praw fizyki do tworzenia wizji Wszechświata „zbudowanego na wzór mechanizmu wielkiego zegara”, czyli jego interpretacji jako zwykłego „urządzenia”. Wierzył on bowiem w udział boskiej siły w stworzeniu wszystkich tych praw.
Jak grzeszył Isaac Newton?
Newton już w młodości poważnie podchodził do spraw wiary. Jednym z elementów tego podejścia było zapisywanie grzechów na kartkach. Co ciekawe, nie robił tego w taki sposób, o jakim myślimy mówiąc o zapiskach. Jego notatki były bowiem zaszyfrowane, a klucz znany był tylko i wyłącznie jemu. Naukowcy po odnalezieniu tych notatek przez długi czas nie byli w stanie odszyfrować ich treści. Dopiero w 1964 roku udało się odkryć, z jakich grzechów spowiadał się młody geniusz. Były to takie „występki” jak kradzież wiśni z drzewa sąsiada, jedzenie jabłek w kościele, bójki z przyrodnim bratem i siostrą czy pieczenie ciasta w święty dzień tygodnia.
Isaac Newton studiował również alchemię oraz okultyzm, który jest negatywnie postrzegany w środowiskach chrześcijańskich. Doszukiwał się on bowiem ukrytych znaczeń w Biblii, na tej podstawie doszedł m.in. do wniosku, że koniec świata nastąpi w 2060 roku. Chciał także stworzyć kamień filozoficzny, który miał zapewnić mu nieśmiertelność i bogactwo. Był także członkiem tajnego stowarzyszenia Różokrzyżowców, czyli ruchu odnoszącego się do idei zawartych w tradycjach gnostyckich.
Czy Isaac Newton wierzył w Boga?
Dokumenty, które pozostały po Isaacu Newtonie są dowodem na to, że rozważał on również kwestie duchowe. Podczas tworzenia swoich przełomowych teorii zawsze brał pod uwagę ten drugi aspekt rzeczywistości. Często mówił o Bogu i jego roli w prawach fizyki. Gorliwość jego wiary można uznać wręcz za porażającą. Był on do tego stopnia oddany swojej idei, że lekturze Biblii oraz badaniom Pisma Świętego poświęcał ogromne ilości czasu, porównywalne (niektórzy twierdzą, że większe) do tych, jakie przeznaczał na zagłębianie pozostałych dziedzin nauki. Publicznie przyznawał wiarę w prawdziwość Biblii.
Głęboka wiara Isaaca Newtona wiązała się z równie silnym szacunkiem do Boga, który Newton okazywał w bardzo unikatowy sposób. Za każdym razem, gdy w jego towarzystwie padało samo słowo Bóg, naukowiec zdejmował okrycie głowy. Kiedy pytano go, dlaczego w ten sposób się zachowuje, odpowiadał „Korzę się głęboko przed Tym, który takie mądre prawa nadał wszechświatowi”. Fakt, że naukowiec odkrył te „mądre prawa”, wzmacniało jedynie jego postawę pełną podziwu dla spójności oraz geniuszu ich stwórcy. Sam przestrzegał też przed wykorzystywaniem odkrytych przez siebie praw fizyki do tworzenia wizji Wszechświata „zbudowanego na wzór mechanizmu wielkiego zegara”, czyli jego interpretacji jako zwykłego „urządzenia”. Wierzył on bowiem w udział boskiej siły w stworzeniu wszystkich tych praw.
Jak grzeszył Isaac Newton?
Newton już w młodości poważnie podchodził do spraw wiary. Jednym z elementów tego podejścia było zapisywanie grzechów na kartkach. Co ciekawe, nie robił tego w taki sposób, o jakim myślimy mówiąc o zapiskach. Jego notatki były bowiem zaszyfrowane, a klucz znany był tylko i wyłącznie jemu. Naukowcy po odnalezieniu tych notatek przez długi czas nie byli w stanie odszyfrować ich treści. Dopiero w 1964 roku udało się odkryć, z jakich grzechów spowiadał się młody geniusz. Były to takie „występki” jak kradzież wiśni z drzewa sąsiada, jedzenie jabłek w kościele, bójki z przyrodnim bratem i siostrą czy pieczenie ciasta w święty dzień tygodnia.
Isaac Newton studiował również alchemię oraz okultyzm, który jest negatywnie postrzegany w środowiskach chrześcijańskich. Doszukiwał się on bowiem ukrytych znaczeń w Biblii, na tej podstawie doszedł m.in. do wniosku, że koniec świata nastąpi w 2060 roku. Chciał także stworzyć kamień filozoficzny, który miał zapewnić mu nieśmiertelność i bogactwo. Był także członkiem tajnego stowarzyszenia Różokrzyżowców, czyli ruchu odnoszącego się do idei zawartych w tradycjach gnostyckich.
